Opłatek (łac, oblatum dar ofiarny) - to cieniutki arkusik ciasta z mąki zmieszanej z wodą, kiedyś był odlewany, dziś natomiast wypieka się go w grawerach. Pieczywem liturgicznym stał się od połowy XII wieku, dziś znamy go jako hostię, opłatek okrągłym kształcie i średnicy od 29 do 145mm, spożywany podczas mszy i podawany jako komunikat. W XVI wieku opłatki wypiekane w domach i przyklasztornych piekarniach, smarowane miodem były przysmakiem dzieci. Stary obyczaj głosił, że kto przełamał się opłatkiem w wigilijny wieczór, miał nie zaznać niedostatku przez następny rok. W wigilijny wieczór opłatek dostają też domowe zwierzęta. Tradycja łamania się opłatkiem stała się też własnością ludzi niewierzących.

          Choinka Pierwszą wzmianką o choince jako symbolu bożonarodzeniowym znajdujemy w życiorysie Św. Bonifacego. Ten brytyjski zakonnik W VII wieku nawracający ludy germańskie podczas bożonarodzeniowej mszy wyciął pogański dąb i zniszczył wszystkie drzewa oprócz małe sosenki. W Polsce ten zwyczaj długo nie był znany, ale posiadał swe odpowiedniki. W Polsce w wieczór wigilijny pod obrus wkładano sianobędące symbolem ubóstwa Jezusa, sianem zaścielano także domowe podłogi. W rogu pomieszczenia stawiano snop zboża, który symbolizował dostatek. Choinka w Polsce pojawiła się w XIX wieku. Zwyczaj został trochę zmieniony, zastępując sosnę jodłą, później natomiast świerkiem. Wiecznie zielone drzewko stało się symbolem drzewa życia, i dlatego najwcześniej znanymi ozdobami były jabłka. Inne ozdoby miały również symboliczne znaczenie, otóż:gwiazda na czubku przypominała Gwiazdę Betlejemską, świeczki symbolizowały światło Chrystusa, łańcuchy były odpowiednikiem węża i niewoli grzechu. Choinkę wnoszono do domu i zdobiono ją w dniu imienin Adama i Ewy. Początkowo ozdoby zdobiły ją symboliczne drobiazgi. Ozdoby wykonywano ze słomy, kolorowych bibułek, wydmuszek po jajkach, suchych owoców zawiniętych w sreberka, kolorowe pierniczki, cukierki, później ozdoby szklane, anielskie włosy z celofanu, kolorowe bombki, świeczki zastąpiono elektrycznym oświetleniem i zimnymi ogniami. Z czasem żywą choinkę zamieniono na wiecznie wyrób z drutu i zielonego plastiku.

          Święty Mikołaj  Urodził się około 270 roku w III wieku, w mieście Patara, w dość bogatej kupieckiej rodzinie. Swoje życie Poświęcił kapłaństwu, był biskupem azjatyckiego miasta- Miry. Po dziś dzień ludzie pamiętają go jako człowieka o wielkim sercu.Swą pomoc niósł w bardzo dyskretny sposób. Bardzo ciepłe uczucia miał dla dzieci, które częst i chętnie obdarzał upominkami. Swą dobrocią otaczał chorych i upośledzonych, a nawet więźniów. Święty Mikołaj zmarł w 350 roku, jego relikiwie znajdują się w Bari. Na pamiątkę jego wielkiej dobroci powstał zwyczaj obdarzania się prezentami w dniu jego wspomnienia liturgicznego . Święty Mikołaj odwiedza ludzi w dniach Świąt Bożego Narodzenia, szóstego gródnia. Dawno temu do polskich dzieci przychodził w towarzystwie anioła, który rozdawał słodycze grzecznym dzieciom, oraz diabła wręczającego rózgi tym mniej grzecznym. Dziś kojarzony jest z postacią siwobrodego wesołego starca, który w towarzystwie elfów objeżdża świat saniami zaprzężonymi w dziewięć reniferów. Ubrany w czerwony płaszcz, z workiem pełnym prezentów wchodzi przez komin, by zostawić je w bucikach, skarpetkach, pod choinką lub pod poduszkami. Nosi wiele imion:Gwiazdor, Santa-Claus, Dziadek Mróz, prawdopodobnie jest właścicielem własnej wioski położonej na Kręgu Polarnym w Finlandii.

          Kolędy Nierozłącznym elementem Świąt Bożego Narodzenia jest kolęda. Nazwa kolęda pojawiła się dawno temu. Wywodzi się ona od słowa "calendae", tak bowiem Rzymianie nazywali początek każdego miesiąca. Owe kalendy, szczególnie styczniowe, czyli noworoczne, obchodzili bardzo rodosnie, bawili się, śpiewali, składali sobie życznenia i obdarowywali prezentami. Kościół katolicki zniósł stary, pogański zwyczaj obchodzenia kalend, zachowała się jednak tradycja śpiewania pobożnych pieśni, sławiących narodziny Chrystusa, odwiedzania się w domach, kupowania świątecznych podarunków. W ten sposób do języka naszych dziadków weszło łacińskie słowo "calendae" czyli kolęda. Pierwotne znaczenie słowa kolęda odnosiło się do świeckich pieśni winszujących. Pieśni około XV wieku zmieniły swój charakter na religijny. Kolędy są najmilszymi i najbardziej lubianymi pieśniami religijnymi, śpiewają je równie chętnie ludzie niewierzący.

          Prezenty Żwyczaj wrączania prezentów miał poczatek za czasów rzymskich Saturnaliów. Dawno temu obdarowywanie się podarkami Kosciól nazwał Gwiazdką, ponieważ prezenty wreczano wtedy, gdy na niebie pojawiała się pierwsza gwiazdka. Tę gwiazdę utozsamiano z Gwiazdą Betlejemską, gdyż tą częscią wieczoru wigilijnego zainteresowane były dzieci,które z niecierpliwościa wypatrywały pierwszej gwiazdki na niebie.